Historia Publicznej Szkoły Podstawowej Nr 4 im. Janusza Korczaka
w Świebodzicach

Historia istnienia placówki szkolnej w dzielnicy Pełcznica sięga końca XIX w, a dokładnie roku 1891, kiedy to z ogólnej fundacji gminy założona została szkoła ewangelicka. Informacje o tym fakcie zawarte są w akcie erekcyjnym tej szkoły. Został on znaleziony w maju 1970 roku podczas prac zimowych na terenie przyszkolnym. Należy przypuszczać, że budynek szkoły ewangelickiej był użytkowany dla potrzeb oświatowych do czasu II wojny światowej, gdyż w 1945r. zdewastowany budynek przejęły władze polskie, przeznaczając go na szkołę.

Inauguracja pierwszego roku szkolnego w Szkole Podstawowej nr 4 nastąpiła 01 września 1946 r. w budynku przy ul. Kościuszki 50 (obecnie Ofiar Oświęcimskich 50). Współorganizatorom Szkoły był Mieczysław Iwańciów, który na pierwszej stronie kroniki szkolnej napisał:

"Szkołę polską zorganizowano na terenie gminy Pełcznica i rozpoczęto naukę z dniem 01 września 1946 roku".

Praca nie była łatwa, bowiem budynek uległ częściowemu zniszczeniu. Ucierpiało szczególnie prawe skrzydło.Z nadejściem zimy sytuacja pogarszała się do tego stopnia, że trzeba było przenieść zajęcia do innego budynku,do dawnej szkoły dla upośledzonych umysłowo, mieszczącego się przy ul. Kościuszki 50. Znajdowały się tam 2 izby lekcyjne. W nich umieszczono liczniejsze klasy, reszta dzieci uczyła się na I piętrze w adoptowanych do celów dydaktycznych pokojach mieszkalnych. W pierwszym roku działalności szkoła posiadała 56 uczniów w 7 klasach oraz 7 nauczycieli posiadających pełne kwalifikacje zawodowe. Mimo katastrofalnych warunków dokumenty stwierdzają pracę na wysokim poziomie dydaktyczno - wychowawczym. Na podkreślenie zasługuje akcja socjalna prowadzona na rzecz dzieci. Organizowano dożywianie, półkolonie i wycieczki.

Następnym niejako etapem w rozwoju naszej placówki był wielki remont budynku przy ul. Kościuszki 50. Jego koszty wynosiły 600.000 zł. Dokonano go w 1949 r., tak więc rok szkolny 1949/50 mógł się normalnie rozpocząć i zajęcia odbywały się w przyzwoitych warunkach. Powiększyła się liczba uczniów i nauczycieli.

W 1957 roku w szkole uczyło się już 348 dzieci, było 11 oddziałów nauczania, a w skład zespołu nauczającego wchodziło 10 nauczycieli o pełnych kwalifikacjach zawodowych. W roku szkolnym 1961/62 przekazano szkole budynek Domu Górniczego mieszczącego się przy ul. Mikulicza 16, który pod egidą przewodniczącego Komitetu Rodzicielskiego Lucjana Jabłońskiego przebudowany został dla potrzeb Młodzieżowego Domu Kultury.

W roku 1963/64 otworzono gabinet lekarsko-dentystyczny. Duży wkład pracy w dalszy rozwój placówki wniósł kolejny jej kierownik pan Zenon Błaszczyk. Pod jego kierunkiem został przeprowadzony remont kapitalny budynku połączony z dobudową sanitariatów. W tym samym czasie tj. w latach 1965/66 przeprowadzono remont i modernizację budynku przy ul.Ofiar Oświęcimskich 50 z przeznaczeniem na świetlicę z dożywianiem i pracownię zpt. W roku 1965/66 zorganizowano również pracownię fizyko-chemiczną.

Te poważne osiągnięcia zostały zniweczone przez pożar, który wybuchł nocą z 1 na 2 stycznia 1966r. Zniszczył on część budynku szkolnego. Dzięki wszechstronnej pomocy zakładów przemysłowych miasta, a w szczególności Zakładów Metalowych "Zegary" udało się szybko zlikwidować następstwa pożaru.

Już w 1966/67 ponownie otwarto pracownię fizyko-chemiczną. Poza tym szkoła wzbogaciła się o salę gimnastyczną przy ul. Mikulicza 15, co miało wpływ na to, że już w 1968 szkoła zajęła I miejsce w Powiatowych Zawodach Lekkoatletycznych. Należy zaznaczyć iż wiele pracy w jej budowę włożyli rodzice, a w szczególności Lucjan Jabłoński i Kazimierz Socha.

W roku szkolnym 1966/67 szkoła przeszła na system ośmioklasowy, uczyło się w niej 565 uczniów w 15 oddziałach, a liczba uczących nauczycieli wynosiła 17. W roku 1973 placówka wzbogaciła się o asfaltowe boisko wybudowane przez zakład opiekuńczy Predom-Termet.

W latach 1975-79 szkoła weszła w decydującą fazę rozbudowy i modernizacji. Przystąpiono do podwyższania budynku o piętro, zmiany kubatury wewnątrz, co daje przestronniejsze ciągi komunikacyjne i większe sale lekcyjne. W 1979r. zmodernizowany budynek oddano do eksploatacji. Na podkreślenie zasługuje fakt, że w czasie trwania remontu szkoła nadal pracowała i powiększała swój dorobek.

15 maja 1984r. decyzją kuratora nadano szkole imię Janusza Korczaka i sztandar.

Z dniem 01 stycznia 1992 r. nadzór finansowy przejął samorząd terytorialny, a nadzór pedagogiczny Kuratorium Oświaty i Wychowania.

W roku 2001 została oddana do użytku nowo wybudowana nowoczesna, klimatyzowana sala gimnastyczna wraz z zapleczem o wymiarach 27x15 m. Wzbudza ona zadowolenie wśród uczniów i nauczycieli, bo lekcje wf w tak komfortowych warunkach są dla nich dużą przyjemnością.

Obecnie jest to Szkoła Podstawowa 8-klasowa, w której uczy się 255 dzieci w 12 oddziałach. Rada pedagogiczna liczy 22 nauczycieli o pełnych kwalifikacjach zawodowych. Dyrektorem placówki od 5 listopada 1991 r. do 22 czerwca 2007 r. była pani mgr Elżbieta Muzyka, następnie stanowisko dyrektora objęła mgr Ewa Limberger. Od 1 września 2015 placówką zarządzała pani mgr Dorota Uzar, a 01.09.2021 r. dyrektorem jest pani mgr Anna Nowak.

W roku szkolnym 2021/2022, na terenie szkoły, powstał pokój wyciszeń. Jest on dedykowany uczniom ze specjalnymi potrzebami oraz tym, którzy w czasie przerwy pragną odpocząć w ciszy lub przy muzyce relaksacyjnej.

W roku szkolnym 2023/2024 obchodziliśmy 40-lecie nadania imienia szkoły. W uroczystościach wzięli udział: Burmistrz Miasta Świebodzice Pan Paweł Ozga. Prezes ZNP Pani Urszula Kruczek, Dyrektor szkoły w tatach 2007-2015 Pani Ewa Limberger. Została odsłonięta także tablica pamiątkowa ufundowana przez Przyjaciół szkoły, Panów Henryka i Przemysława Podkówka.